Rookgordijn

Artikelen met de tag ‘beenham’

Wij Weberfans kennen ‘m natuurlijk al: de originele Weber Smoker. Maar ik ken in ieder geval niemand die ‘m daadwerkelijk heeft. Ze zijn verkrijgbaar vanaf een kleine 400 euri, maar hoe vaak gebruik je zo’n ding? Twee keer per jaar? Drie keer? Tenzij je van gekkigheid niet weet waar je je geld aan uit moet geven een duur grapje. Zo weet ik dat Rookgordijn-collega Jan in het bezit is van een originele Kipgrill. Mooi machien, maar is volgens mij ook hooguit twee keer uit de verpakking gekomen. Al was dat een krijgertje, toch Jan?

En wat is zo’n smoker nou helemaal? Een normale Weber met een schoorsteen ertussen, nietwaar? Dat kunnen we toch zelf ook bouwen? Het is een kwestie van een aluminium plaat buigen tot de uiteinden elkaar raken, met een diameter van 57″. Aan mekaar lassen en klaar is de schoorsteen. Binnenin wat steunen popnagelen waarop het bestaande rooster kan rusten en klaar is de rookoven. En voor diegenen die zich verbazen dat ik ineens zo handig ben geworden: dit gehele project is gedragen en uitgevoerd door mijn oude gepensioneerde vader. Ik een smoker, hij achter de geraniums vandaan. Win-Win heet dat geloof ik.

Gisterenavond was er tijd en gelegenheid om de smoker voor de eerste maal te testen. Beenhammetje van 750 gram in de whiskymarinade gezet en het startertje gevuld met houtskool. Grote brokken appelhout in het water gezet. Vervolgens de Weber aan een zijde gevuld met gloeiende kolen, daarbovenop het appelhout. Het moment suprême: schoorsteen erop. Paste precies! Rooster erop. Paste ook precies!

Hammetje erop en deksel boven op de schoorsteen. Daar waar ik had verwacht dat de temperatuur bovenin de ketel relatief laag zou blijven, schoot die ineens omhoog tot 250 graadjes celcius. Da’s niet bepaald low en slow! Dus snel alle schuiven dicht en temperen die handel. Dat hielp, en op een gegeven moment kreeg ik de temperatuur op een constante 100 graden. Maar dat kostte wel wat inspanning en regelwerk met de schuiven.

Verder stond er gisterenavond een stevige wind, maar ik heb nooit de angst gehad dat de handel zou kapseizen. Een stevige constructie. Al met al ging de beenham om 15.30 op het rooster en kwam ie er om 17.45 vanaf. Ik heb de kerntemperatuur niet gemeten (moet volgens mij zo’n 60 graden zijn), maar die heb ik gegokt. Kwartiertje in de folie en dan aansnijden. Prima stukkie vlees! In combinatie met een komkommersalade, aardappelgratin en een uitstekende Australische rode wijn een smakelijke zaterdagavond. O ja: het glaasje Pineau (via www.cognacnet.eu) als aperitief was ook al geen straf. Vriend Klaas Koopmans van Cognacnet voorspelt een grote toekomst voor dit in Frankrijk al razend populaire drankje

, dat is gebaseerd op cognac.

Tot zover de commercials. Is de homemade Smoker een succes? Misschien te vroeg om daar al iets over te zeggen. In het vroege voorjaar gaan we een tweede experiment doen. Iets met verse paling. En een hoop rook…..

Het wil nog maar niet écht zomeren. Jammer, maar niet onoverkomelijk voor de échte barbecuers. Vandaag doen we een beenhammetje op de Weber. Eerst een hoeveelheid rum (over van de zalm) gemengd met eenzelfde hoeveelheid honing. Flinke eetlepel pittige mosterd erbij. Een scheut olijfolie en een scheut balsamico-azijn, afgemaakt met versgemalen peper en zeezout.  Mengen en marineren die handel. Minstens vier uur in de koelkast.

Webertje opstoken, indirect, temperen tot een graad of 180. Beenhammetje erop en een schaaltje met de marinade. Dit gebruiken we om het hammetje regelmatig te bestrijken. Flink wat cherrywood-snippers erop (vooraf geweekt in ruim appelsap). Twee uurtjes zijn voldoende voor een mals stukje ham. Geserveerd met een klassieke Gratin Dauphinois: aardappelschotel. Lekkerrrrrrr!

Men neme een beenhammetje. Niet kinderachtig doen: vers van de slager en niet vacuum getrokken door een grootgrutter. Met honing en mosterd (en diverse secret ingredients) een papje gemaakt en de ham hier heerlijk in laten marineren.

Het was droog toen ik de barbecue aanstak, en een graadje of 9. Niet onaangenaam. Toen de Weber goed en wel brandde openden de hemelsluizen zich, inclusief verraderlijke windstoten. Goed voor de trek in de ketel. Temperatuur constant op een graadje of 150-160, mooie chunk hout op het vuur en roken maar!

Op dat moment in de oven: dauphinois. Room, aardappelschijven, zout, peper en nootmuskaat. Niets meer, niets minder. 2 uur op 180 graden, tot de aardappels zijn verzadigd door de room. Resultaat: verrukkelijk.

Dessert: pittige geitenkaas omwikkeld met spek van de bbq. Overgieten met honing. Laat de lente maar komen!